استانداردهای پروفیلهای یو پی وی سی

استانداردهای پروفیلهای یو پی وی سی

استانداردهای پروفیلهای یو پی وی سی

پروفیل های یو پی وی سی که از دهه 60 در اروپا تولید شده اند و در صنعت در و پنجره ساختمان بکارگرفته شده اند، دارای دو استاندارد اصلی می باشند. استاندارد کشور انگلستان که بعنوان استاندارد اروپا نیز مورد استفاده قرار می گیرد با عنوان BS EN 12608 که آخرین ویرایش آن سال 2003 می باشد. استاندارد دیگر که استاندارد سختگیرانه تری می باشد، استاندارد کشور آلمان و با عنوان RAL GZ 716-1 و آخرین ویرایش آن سال 2008 می باشد.

استانداردهای BS و RAL از دیدگاه های مختلف پروفیل های یو پی وی سی را بررسی می کنند که یکی از نکات مهم در آنها استاندارد ضخامت دیواره های اصلی و دیواره های رابط بین آنها (دیواره فرعی) در پروفیل می باشد.

در هر دو این استانداردها ضخامت بالاتر از 2.8 میلیمتر در دیواره اصلی و همچنین ضخامت بالاتر از 2.5 میلیمتر در دیواره فرعی بعنوان پروفیل های نوع A ویا کلاس یک در نظر گرفته می شوند. ضخامت های بالاتر از 2.5 در دیواره اصلی و بالاتر از 2 میلیمتر در دیواره فرعی نیز بعنوان پروفیل های نوع B و یا کلاس دو مطرح می شوند. در استاندارد رال همین دو نوع پروفیل از نظر ضخامت دیواره معرفی و بررسی می شوند ولی در استاندارد BS نوع سومی نیز تعریف شده است که بر اساس توافق بین سازنده و خریدار پروفیل استانداردی تعریف شود که به آن C گفته می شود. در این کلاس هیچ محدوده ای برای ابعاد در نظر گرفته نشده است و ملاک ابعاد اعلامی توسط تولید کننده است.

مرکز تحقیقات ساختمان و مسکن ایران هم بعنوان متولی تدوین استاندارد ملی تجهیزات و مصالح ساختمانی، تحقیقات و مطالعات گسترده ای در این زمینه صورت داده است و  استاندارد BS EN 12608 را بعنوان استاندارد مناسب انتخاب و ترجمه نموده است که در نهایت جهت انتشار کمیته ملی استاندارد در اختیار سازمان استاندارد و تحقیقات صنعتی قرار گرفته است.

مباحثی که در استانداردها مورد بررسی و آزمون قرار می گیرند به شرح زیر می باشند:

– ابعاد و اندازه های پروفیل

– وزن پروفیل

– ظاهر و شرایط ارسال

– شرایط آب و هوایی و آزمون های آن

– آزمون مواد اولیه

– آزمون های حرارتی پروفیل

– مقاومت پروفیل در برابر ضربه

موارد فوق بصورت جامع در استانداردهای RAL و BS ذکر شده و در استاندارد ملی ایران نیز درج شده اند.

تست هاي مربوط به پروفيل UPVC

1-  شکل ظاهري و شرايط توليد :

در زمان فرآيند توليد انواع سطح مقطع پروفيل، تعداد نمونه هاي مشخصي جهت انجام آزمايش ها از توليد اخذ مي شود. اين نمونه ها پس از بررسي شکل ظاهري به مدت 12 تا 24 ساعت در آزمايشگاه نگهداري شده و سپس مورد تست هاي مختلف طبق استاندارد RAL GZ 716/1 قرار مي گيرد. سطوح خارجي پروفيل ها که در معرض ديد قرار دارند لازم است داراي رنگ سفيد يکنواخت بوده و عاري از هر گونه اجسام خارجي، حفره، ترک ، حباب و ساير معايب باشند.

2-  مقاومت در برابر ضربه ناشي از سقوط جرم در دماهاي پايين

Impact resistance by falling mass at low temperature   :

در اين آزمايش ابتدا 10 نمونه 30 سانتيمتري از پروفيل در دستگاه Freezer قرار داده و تا دماي 15 – درجه سانتيگراد به مدت حداقل يکساعت نگهداري مي شوند، سپس توسط وزنه اي به جرم 1 kg از ارتفاع 1500mm ، مورد تست ضربه قرار مي گيرند. طبق استاندارد RAL نبايد بيش از 10 درصد از نمونه ها (بيش از يک پروفيل) شکسته شود.

3- رفتار پس از گرم شدن  Behavior after heating :

در اين آزمايش، يک نمونه 22 سانتيمتري به مدت نيم ساعت در دماي 150 درجه سانتيگراد گرم شده، سپس در دماي محيط خنک مي شود . پس از انجام آزمايش، نمونه بايد فاقد هر گونه تغيير شکل ظاهري (اعم از چروک، ترک، …) باشد.

4- تست جرم در واحد طول :

نمونه 250 mm با دقت 1 mm اندازه گيري شده و جرم آن با دقت 1 گرم سنجيده مي شود. جرم واحد محاسبه شده نبايد کمتر از 95 درصد مقدار اسمي آن، طبق استانداردهاي ارائه شده باشد.

5- برگشت حرارت  Heat reversion :

سه مقطع پروفيل 220 mm انتخاب و با دو خط به فاصله تقريبي 200 mm در دو سمت سطح، به صورت عمود بر محور پروفيل نشانه گذاري مي شوند. اين نمونه ها پس از نشانه گذاري در کوره، با دماي 100 درجه سانتي گراد به مدت يک ساعت قرار مي گيرد و پس از خنک شدن در دماي محيط، مجددا فاصله نشانه ها اندازه گيري مي شود. براي هر نمونه و هر جفت علامت، ضريب برگشت حرارت به درصد محاسبه مي شود. طبق استاندارد RAL برای پروفيل هاي فرعي (زهوار، اتصال ، کاور ، رابط و…) نبايد درصد اختلاف برگشت حرارت بيش از 3 درصد و براي پروفيل هاي اصلي بيش از 2 درصد باشد. ضمنا براي پروفيل هاي اصلي، اختلاف درصد برگشت حرارت، بين دو طرف سطح نيز نبايد بيشتر از 0.4 درصد باشد.

6- تست ابعاد و هندسه پروفيل :

ضخامت سطح مقطع پروفيل ها، ضخامت جداره هاي داخلي و خارجی و همچنین هندسه پروفيل، با استفاده از ابزارهاي با دقت زياد، اندازه گيري و با ابعاد استاندارد مقايسه مي شود.

7- تست کجي :

به منظور اندازه گيري انحراف محور طولي پروفيل، دو نمونه 1000mm به صورت آينه وار روي يک سطح صاف کنار يکديگر قرار مي گيرند و به وسيله اندازه گيري دقيق، فاصله ايجاد شده در تمام محور طولي دو پروفيل، اندازه گيري مي شود. انحراف پروفیلها نبايد از 1 mm در کل طول يک متر تجاوز کند. به عبارتی فقط تا نیم میلی متر کجی یا انحراف در هر متر پروفیل قابل قبول است.

8- تست جوش :

سطح مقطع هاي پروفيل پس از مرحله جوش به صورت نمونه در آزمايشگاه تحت تست جوش قرار مي گيرند. بر اساس استاندارد RAL هر يک از اين سطح مقطع ها بايد با رسیدن به نيروي مشخصي به مرحله شکست برسند، و در صورتي که زودتر از ميزان نيروي تعريف شده، پروفيل شکسته شود محموله توليدي مردود شناخته خواهد شد.